Dag 34: Hoe ziet jouw ideale lees-en schrijfruimte er uit? Vergeet je budget, doe maar eens gek.
Lezen is een rode draad door mijn leven. Als kindje werd ik vaak voorgelezen, knus ingeduffeld onder een warme dons, boek in de aanslag voor mama, papa, oma, babysit of eender welk willekeurig slachtoffer om me mijn portie avontuur en spanning voor te schotelen. Later waren mama, papa, oma of babysit niet meer nodig. Ik kroop samen met mijn boek onder die warme dons en beleefde er zo elk verhaal dat me in zijn greep kreeg.
Nu heb ik amper nog de tijd om te lezen, tijd maken is vaak lastig. Lezen gebeurt dus nog maar zelden en vaak als tijdverdrijf terwijl ik me verplaats. Pendelend op de trein, hoog in de lucht op een vliegtuig,… Maar lezen als ik er nog eens écht zin in heb op een knusse plek waar ik door niemand gestoord wordt? Ik kan me zelfs niet herinneren wanneer dat nog eens voorgevallen is. Die knusse plek kan ik me anders wel heel erg simpel voor de geest halen: een ruime, lichte kamer met een houten vloer en een groot raam met een aangenaam uitzicht (een meer, de zee, een mooie tuin,…). Aan dat raam een grote leunstoel waar ik mezelf behaaglijk in kan nestelen, benen bungelend over de armleuningen, genietend van een aangenaam herfst- of lentezonnetje op mijn gezicht. En als dat zonnetje niet van de partij kan zijn, dan graag die zelfde aangename warmte maar dan van een knisperend haardvuur aan mijn voeten. Geef me nog een dekentje waar ik me net als vroeger knus mee kan induffelen, wat koekjes en een warme chocolademelk met slagroom en ik ben klaar om helemaal meegesleurd te worden in het volgende verhaal dat op me wacht. Er is toch niemand dat me komt storen – misschien net nog mijn kat die ligt te spinnen op mijn buik – in mijn ideale leeswereld.
En eerlijk, als ik rond me kijk terwijl ik dit zit te schrijven, die ruime kamer met houten vloer heb ik al, dat grote raam ook, een kachel staat er ook en dekentjes liggen her en der verspreid binnen handbereik. Aan het uitzicht kan zeker nog gewerkt worden, zo’n kaal koertje is maar niets, dat geef ik toe. Een grote leunstoel staat er ook niet, maar wel een spiksplinternieuwe zetel, net naast die kachel. Koekjes kan ik kopen, chocolademelk kan ik maken. De kat kruipt vaak op mijn buik (hoewel, laatste tijd vaak concurrentie van diezelfde kachel), dat zal ze dus ook wel doen als ik begin te lezen. Die ideale leesruimte is er dus eigenlijk al (bijna), het ontbreekt me alleen aan die godverdomse tijd – die ik dringend moet vinden nu ik me kandidaat gesteld heb als lid van de lezersjury van de Gouden Boekenuil! – om ook effectief te kunnen genieten van een goed boek.
Hoe ziet jouw ideale lees-en schrijfruimte er uit? Vergeet je budget, doe maar eens gek. #iifybe #elkedageenpost #schrijven
Geen opmerkingen:
Een reactie posten